Δημόσιοι Υπάλληλοι: Αυτοδίκαιη αναγνώριση της στρατιωτικής θητείας ως συντάξιμου χρόνου χωρίς εξαγορά

Την αυτοδίκαιη αναγνώριση της στρατιωτικής θητείας ως συντάξιμου χρόνου, χωρίς να χρειάζεται η εξαγορά της, ζητούν δημόσιοι υπάλληλοι καλώντας μάλιστα την ΑΔΕΔΥ να θέσει το ζήτημα αυτό στο διεκδικητικό τους πλαίσιο.

Ειδικότερα με επιστολή που απέστειλε στον υπουργό Παιδείας η Ένωση Εργαζομένων Υπουργείου Παιδείας (ΕΝΕΡΥΠ) σχετικά με την αυτοδίκαιη αναγνώριση του χρόνου της στρατιωτικής θητείας, ως συντάξιμου, χωρίς εξαγορά του, σημειώνει: «Αναρωτιόμαστε γιατί δεν λαμβάνεται τουλάχιστον η ίδια μέριμνα για συνταξιοδοτικό χρόνο και για τους εργαζόμενους όπως λαμβάνεται για τους χρόνους κύησης και λοχείας που απολαμβάνουν όλες οι εργαζόμενες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, για την θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος λόγω γήρατος».

Το θέμα έφερε στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ με αναφορά του που κατέθεσαν βουλευτές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς τους αρμόδιους Υπουργούς Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση – επιστολή:
«κ. Υπουργοί,

Η Ένωση Εργαζομένων Υπουργείου Παιδείας (ΕΝΕΡΥΠ) επικοινωνεί μαζί σας για να σας θέσει ένα πάγιο, εύλογο και δίκαιο αίτημα, των υπαλλήλων του Υπουργείου Παιδείας αλλά και όλων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, που αφορά στην αυτοδίκαιη αναγνώριση του χρόνου της στρατιωτικής θητείας τους, ως συντάξιμου, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση τους.

Όπως ορίζει το άρθρο 4 παρ. 6 του Συντάγματος «Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων» και συνεπώς εξαιτίας της υποχρεωτικότητας της στράτευσης, θεωρούμε πως είναι δίκαιη και επιτακτική η αναγνώριση της στρατιωτικής θητείας ως συντάξιμου χρόνου πραγματικής κι όχι πλασματικής ασφάλισης.

Όπως επίσης θεωρούμε απολύτως παρελκυστική την θέση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, όπως αυτή διατυπώνεται στην αρ.πρ.38357/0092/10-5-2017/ΥΟ/ απάντηση του, η οποία αντιτίθεται στην ανωτέρω πρόταση μας με το αιτιολογικό ότι «τέτοιες προτάσεις είναι αντίθετες με τις αρχές της ισονομίας και ισότητας που διέπει το σύνολο της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, δεδομένου ότι καθιερώθηκαν ενιαίες διατάξεις και κανόνες, ώστε όλοι οι ασφαλισμένοι να απολαμβάνουν τον ίδιο βαθμό συνταξιοδοτικής προστασίας» και αναρωτιόμαστε γιατί δεν λαμβάνεται τουλάχιστον η ίδια μέριμνα για συνταξιοδοτικό χρόνο και για τους εργαζόμενους όπως λαμβάνεται για τους χρόνους κύησης και λοχείας που απολαμβάνουν όλες οι εργαζόμενες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, για την θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος λόγω γήρατος.

Η εφαρμογή του ν. 4387/16 (νόμος Κατρούγκαλου) που επέφερε οδυνηρές ανατροπές στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς όλων των εργαζομένων, αλλά και του ν. 4670/20 (νόμος Βρούτση) που είχε μικρές διορθωτικές παρεμβάσεις, επιδείνωσε την συνταξιοδοτική ανασφάλεια των εργαζομένων, ανέτρεψε τον συνταξιοδοτικό προγραμματισμό τους και τους φόρτωσε με υπέρογκα ποσά για την αναγνώριση πλασματικών χρόνων ασφάλισης, ώστε να μπορέσουν να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα.

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον η Πολιτεία οφείλει να θεραπεύσει αδικίες και να δημιουργήσει πραγματικές συνθήκες ισονομίας και ισότητας, με μία δίκαιη ασφαλιστική μεταρρύθμιση, ώστε όλοι οι ασφαλισμένοι, άνδρες και γυναίκες, να απολαμβάνουν την αντίστοιχη μέριμνα για την δυνατότητα θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού δικαιώματος τους.

Καλούμε την ΠΟΣΥΠ και την ΑΔΕΔΥ να θέσουν το ζήτημα αυτό στο διεκδικητικό τους πλαίσιο».