Άρθρο του Διονύση Καψή, Οικονομολόγου, υποψήφιου βουλευτή με το Πράσινο Κίνημα στην Ηλεία

Φοροδιαφυγή: Το εθνικό σπορ

Η φοροδιαφυγή αποτελεί διαχρονικά μέγιστο πρόβλημα της Ελλάδας. Όλοι οι Έλληνες, όπου κι αν βρίσκονται, καταδικάζουν το φαινόμενο, αλλά όλοι συμμετέχουν στο “πανηγύρι” αν μπορούν. Βέβαια, υπάρχει και η τάξη εκείνων που δεν μπορούν να άρουν μέρος σε αυτό το “εθνικό σπορ” αλλά είναι αριθμητικά ασήμαντη στο σύνολο του πληθυσμού. Το μεγάλο μέρος, όμως, της φοροδιαφυγής προστατεύεται από το πολιτικό προσωπικό είτε με το τροπάριο του πολιτικού κόστους είτε με τη συμμετοχή, με διάφορους τρόπους, στηριζόμενο κυρίως στην προστασία που του παρέχει η (προσωρινή συνήθως) ισχύς του αξιώματος, ή στη δύναμη των προσωπικών σχέσεων. Το πολιτικό κόστος, ωστόσο, το πληρώνει στο σύνολό του ο ελληνικός λαός.

Διερωτάται η κοινή γνώμη γιατί οι πολιτικοί (κυβέρνηση, αντιπολίτευση, και κόμματα) δεν έχουν προχωρήσει σε μία δίκαιη και μόνιμη φορολογική μεταρρύθμιση η οποία θα υπηρετεί την ανάπτυξη και την πρόοδο. Έχουν η λύση, αλλά δεν θέλουν; Δεν μπορούν; Έχουν εξαρτήσεις από τα γνωστά ποικίλα συμφέροντα;

Κι όμως σε κάθε προεκλογική περίοδο η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι προτεραιότητα όλων τους. Έχουμε κουραστεί να τους ακούμε να την “πατάσσουν” από μικροφώνου…

Μετά τις εκλογές περνούν στη μία από τις δύο όχθες της διαπλοκής. Η φοροδιαφυγή, όπως το ταγκό, θέλει δύο. Τους διεφθαρμένους και τους διαπλεκόμενους. Οι μεν για το χρήμα και τη δύναμη που διασφαλίζει, οι δε για την πολιτική επιβίωση, μέσω της πολιτικής επιρροής και φυσικά για το χρήμα.

Έχουμε καιρό να ακούσουμε ότι ένας πολιτικός “πέθανε στην ψάθα”. Κι αν έχει υπάρξει, δεν το μαθαίνουμε ποτέ.

Αλήθεια,

– ποιοι πολιτικοί θα προωθούσαν ουσιαστική διεύρυνση της φορολογικής βάσης;

– ποιοι θα συμφωνούσαν σε μόνιμο φορολογικό σύστημα με διακομματική συνεργασία;

– ποιοι πολιτικοί θα θέσπιζαν κίνητρα για επαναπατρισμό ελληνικών κεφαλαίων;

ποιοι θα συμφωνούσαν σε απαλλαγή υποβολής φορολογικών δηλώσεων από συνταξιούχους και μισθωτούς με μοναδικό εισόδημα τη σύνταξη ή τον μισθό;

– ποιοι πολιτικοί θα εφάρμοζαν ένα πραγματικό “πόθεν έσχες” και φορολογικό απόρρητο;

– ποιοι θα συμφωνούσαν με έναν φορολογικό μηχανισμό συνδεδεμένο με το υπουργείο Οικονομικών, με πρόσβαση στο σύστημα όλων των συναλλασσόμενων, με προστασία του απορρήτου;

Θα είχε ενδιαφέρον να ακούγαμε κάποια ονόματα…