Η δήλωση του Περιφερειακού Συμβούλου και επικεφαλής της Παράταξης “Θεσσαλία Πράσινη Περιφέρεια” για την Επέτειο του Πολυτεχνείου

Ο Περιφερειακός Σύμβουλος και επικεφαλής της παράταξης “Θεσσαλία Πράσινη Περιφέρεια”, κ. Αθανάσιος Ακρίβος, με αφορμή την Επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου έκανε την παρακάτω δήλωση:

Φέτος συμπληρώνονται 47 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Σήμερα είναι ημέρα απόδοσης τιμής σε εκείνους που αγωνίστηκαν για όνειρα, αξίες, όραμα, προοπτική και ελπίδα.
Είναι η μέρα που έμεινε στη μνήμη του λαού σαν την κορύφωση των αγώνων για να απαλλαχθεί από τη χούντα των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου του 1967 και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Μέσα σε τρεις μόνο λέξεις «ψωμί, παιδεία, ελευθερία», οι νέοι της γενιάς του Πολυτεχνείου κατάφεραν να αφήσουν την πιο ισχυρή παρακαταθήκη αγώνα για τις γενιές του αύριο, για τους λαούς που διεκδικούν ένα καλύτερο και δικαιότερο μέλλον.
Για αυτό και το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι διαχρονικό, συνεχίζει να μας διδάσκει, να μας καθοδηγεί και να μας εμπνέει.
Ως κορυφαίο σύμβολο αντίστασης, διεκδίκησης και αγώνα, υπενθυμίζει σε όλους μας ότι τίποτα δεν χαρίζεται και ότι έχει κερδηθεί με θυσίες και κόπο δε θεωρείται δεδομένο.
Με τη μνήμη και τη βαριά κληρονομιά του χθες, ας έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας στο μέλλον.
Είναι χρέος και ευθύνη μας, ενωμένοι να εργαστούμε για να πραγματώσουμε το όραμα για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Γι’ αυτό λοιπόν σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, το Πολυτεχνείο είναι επίκαιρο. Το δίδαγμα του πρέπει να το υιοθετούμε για τα καθημερινά ζητήματα που αφορούν την ποιότητα της ζωής κάθε πολίτη. Να το υιοθετούμε για τα μεγάλα και τα σπουδαία, που επηρεάζουν το παρόν και καθορίζουν το μέλλον του Τόπου μας.
Ενωμένοι, με κοινές αρχές και αξίες, μπορούμε να κρατήσουμε το Πολυτεχνείο διαρκώς ζωντανό. Εάν παραμείνει ζωντανό, καμία απειλή, κανένας εκβιασμός δεν μπορεί να μας κάμψει.
Η εικόνα της πύλης του Πολυτεχνείου, που πέφτει κάτω από τις ερπύστριες του τανκς, έχει σημαδέψει γενιές ολόκληρες, γι’ αυτό δεν σβήνει, ούτε ξεθωριάζει.
Σήμερα, δυστυχώς, κινδυνεύουμε να δούμε τις πύλες των αξιών και των ιδεών του Πολυτεχνείου να πέφτουν, όχι κάτω από το βάρος των τανκς αλλά από τα γνωστά ζητήματα που απασχολούν τη χώρα μας ολόκληρο τον πλανήτη.
Τις πύλες πρέπει να τις κρατήσουμε όρθιες, γιατί το οφείλουμε στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου που δεν εξαργύρωσαν τον αγώνα τους με οφίτσια και εξουσία.
Το οφείλουμε σε αυτούς που φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, που έχυσαν το αίμα τους τα πέτρινα χρόνια της δικτατορίας.
Σήμερα, 47 χρόνια μετά, οφείλουμε να βροντοφωνάξουμε ότι, τη δημοκρατία και την ελευθερία, δεν τις διαπραγματευόμαστε.
Δεν διαπραγματευόμαστε αυτά που μας χάρισαν εκείνοι, που έχυσαν το αίμα τους το 1821, το 1940 και στο Πολυτεχνείο το 1973. Δεν διαπραγματευόμαστε αυτά που οφείλουμε να παραδώσουμε αλώβητα στα παιδιά μας.”