Η δημόσια διοίκηση δεν διεκδικεί δάφνες για την ετοιμότητά της , τις προβλέψεις επερχόμενου κινδύνου , την άμεση αντίδρασή της ,την αξιοκρατική επιλογή των στελεχών της και τις πρωτοποριακές επιλογές τους. Η «πεπατημένη» και «μην τα σκαλίζεις» αποτελούν διαχρονικές αξίες στο σύστημα Διοίκησης. Και αν οι πρακτικές αυτές σε ζητήματα «ρουτίνας» ή/και μικράς σημασίας επηρεάζουν ελάχιστα ή/και καθόλου τη ζωή των πολιτών , όμως τα θέματα και οι δράσεις τον αφορούν το περιβάλλον και την προστασία του , ανήκουν στον σκληρό πυρήνα των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών ενώ ταυτόχρονα δεσμεύουν θετικά ή αρνητικά τον τόπο και τις επόμενες γενιές ,αφού το περιβάλλον δεν το έχουμε κληρονομήσει αλλά το έχουμε δανειστεί από τις μελλοντικές γενιές. Στα πλαίσια λοιπόν «επανεκκίνησης» της Διοίκησης πόσο δύσκολο ήταν να ευρεθεί (αξιοκρατικά εννοείται ) ένα στέλεχος που θα αναλάμβανε την ηγεσία της Πυροσβεστικής , θα την αναδιοργάνωνε εκ βάθρων και θα πρότεινε , εν όψει θερινής περιόδου το εξής απλό: να ενοικιάσει η Ελλάδα 50-60 ή και περισσότερα εναέρια πυροσβεστικά μέσα για την θερινή περίοδο , από χώρες που την ίδια περίοδο έχουν χειμώνα;(Αυστραλία κλπ)
Ακόμη και αν ετίθετο θέμα κόστους και προϋπολογισμού , θα ήταν δυνατόν να ευρεθούν χρήματα από χορηγούς ή/και από εφάπαξ οικονομική επιβάρυνση (πχ 10 ευρώ από κάθε συνταξιούχο). Πόσο δύσκολο επίσης θα ήταν για ένα έμπειρο στέλεχος της Πυροσβεστικής υπηρεσίας να αντιληφθεί ότι η ευρύτατη χρήση DRONES θα εξασφάλιζε τον άμεσο εντοπισμό και συνακόλουθα την σύλληψη τυχόν εμπρηστών; Ταυτόχρονα οι φωτιές θα εντοπίζονταν άμεσα, σε πρώτο χρόνο, οι εστίες φωτιάς , ούτως ώστε η κατάσβεσή τους να μην προκαλεί καμία δυσκολία. Ακόμη περισσότερο τα DRONES θα μπορούσαν να μεταφέρουν ποσότητες νερού για άμεση κατάσβεση , ενώ – αντίθετα με τα μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενα εναέρια μέσα – τα DRONES είναι σε θέση να κάνουν πτήσεις και την νύκτα ,με μόνο κίνδυνο να χαθεί ένα ιπτάμενο μηχάνημα μικρής αξίας (40-50.000 ευρώ). Η μικρή αξία τους όμως είναι ισχυρό πλεονέκτημα, αφού θα ήταν δυνατή η προμήθεια και χιλίων (1000) π.χ DRONES με μεταφορική ικανότητα 200-300 κιλών νερού το καθένα. Ακόμη και η ρήψη του νερού θα ήταν πιο ακριβής ,αφού δεν θα διακινδυνεύετο , ούτε ακριβό αεροπορικό υλικό ούτε οι πιλότοι. Καλή και «αγία» η σκέψη για το επιτελικό κράτος , μόνο που χρειάζονται οι σωστοί (όχι κατ’ ανάγκη κομματικοί) επιτελείς. Η Μικρά Ασία και ο ελληνισμός χάθηκαν ενδεχόμενα και από την έλλειψη ικανών επιτελών, αφού τα ελληνικό στρατηγείο ακολουθούσε την «γραμμή» του Κολόμβου , ο οποίος όταν ξεκίνησε δεν ήξερε που πήγαινε και όταν έφθασε δεν ήξερε που είχε φθάσει.
Σε κάθε μεγάλη καταστροφή , ειδικά από πλημμύρες ή/και πυρκαγιές ,σίγουρα φταίει και το «κεφάλι» , οι κυβερνώντες δηλαδή. Ακόμη πιο σίγουρα όμως φταίει η Διοίκηση η οποία διαχρονικά και σταθερά ευρίσκεται στο απυρόβλητο, των κομμάτων , ψήφοι γαρ! Η προστασία όμως του (ελληνικού) περιβάλλοντος δεν αντέχει ούτε εκπτώσεις, ούτε παραλείψεις, ούτε κομματικούς ανταγωνισμούς, αλλά ούτε και μια Διοίκηση της οποίας η «ασθένεια» και οι αδυναμίες (διαρθρωτικές – οργανωτικές και όχι μόνο) έχουν πλήξει ως ενδημία σχεδόν σχεδόν το σύνολό της. Τα κόμματα έχουν άλλα ευρύτατα πεδία ανταγωνισμού και αντιπαλότητας μακριά λοιπόν από τον «ιερό» χώρο του περιβάλλοντος. Πολύ περισσότερο που η απειλή της κλιματικής αλλαγής είναι ante portas.

Δικηγορικό Γραφείο Ιωάννας Π. Λαχανά και Συνεργατών
Με την συμβολή του α. Δικηγόρου μας Σταύρου Κούζουνα)