Κώστας Καλογράνης: Αλήθειες και Ψέματα για την Ενεργειακή Κρίση

Άρθρο στην Κυριακάτικη Kontranews του Συμπροέδρου του Πράσινου Κινήματος

Και τώρα τι θα γίνει με το φυσικό αέριο; Πόσο θα αυξηθούν οι λογαριασμοί του ρεύματος από την κρίση στην Ουκρανία; Γιατί στην Ελλάδα, έγιναν οι μεγαλύτερες αυξήσεις; Είναι τελικά φθηνή ή ακριβή η «πράσινη ενέργεια»; Τα ερωτήματα αυτά απασχολούν όλους τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι δεν μπορούν να διαχειριστούν τις υπέρογκες αυξήσεις, στους λογαριασμούς του ρεύματος και τρέμουν με αυτά που ακούν ότι θα ισχύσουν στο μέλλον.
Η ενεργειακή κρίση που υπάρχει σε όλη την Ευρώπη, μας δείχνει τι πρέπει να κάνουμε για να μην ξανασυμβεί μελλοντικά κάτι παρόμοιο, στη χώρα μας και ταυτόχρονα, έχουν πλέον αναδειχθεί οι παθογένειες και η διαχρονική ελλειμματική συμπεριφορά των ελληνικών κυβερνήσεων.
Πρώτα από όλα, είναι σαφές ότι δεν μπορεί η Ελλάδα, να εξαρτά την ενεργειακή της αυτάρκεια, από τους όποιους αγωγούς χειρίζονται άλλες χώρες. Είναι προφανές,
ότι αυτός που ανοίγει και κλείνει την… κάνουλα του κάθε αγωγού μπορεί να δημιουργήσει, τεχνηέντως μία σειρά από οικονομικά και ενεργειακά προβλήματα. Σε όλη την Ευρώπη τους τελευταίους 10 μήνες υπήρχε έντονη συζήτηση σε όλα τα ενεργειακά φόρουμ, ότι λόγω Ρωσίας, το φυσικό αέριο θα αυξηθεί πάρα πολύ και όσοι στηρίζονται κυρίως εκεί, θα έχουν σοβαρά προβλήματα ακρίβειας. Στην Ελλάδα, η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, δεν πήρε όλους αυτούς τους μήνες κάποια πρωτοβουλία για να αλλάξει το μείγμα στην αρχιτεκτονική της ηλεκτρικής αγοράς. Ήταν απελπιστικά, αδρανής. Καταντήσαμε να χαρακτηριστούμε «γραφικοί», όταν με δελτία Τύπου μας, το Πράσινο Κίνημα, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου… Είναι επίσης, κάτι παραπάνω από σαφές ότι η «πράσινη ενέργεια» είναι πιο φθηνή και πιο συμφέρουσα (σ.σ. βάζοντας και δείκτες
ευημερίας στην αναλογιστική μελέτη). Η μετάβαση, όμως, από την «βρώμικη» παραγωγή ενέργειας, μέσω λιγνίτη, στην «πράσινη», μέσω των ΑΠΕ, οφείλει σε κάθε χώρα να συμβεί, με κάποιο σχεδιασμό. Ειδικά για το ενδιάμεσο μεταβατικό στάδιο, οι αναλογιστικές μελέτες, οφείλουν να έχουν και εναλλακτικά σενάρια. Είναι τουλάχιστον αφελές,
το επιχείρημα της κυβέρνησης, ότι απλά κατεβάζουμε τον διακόπτη στις λιγνιτικές μονάδες, χωρίς άλλο σοβαρό σχεδιασμό και όλα θα πάνε καλά.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, όλα έγιναν, πρόχειρα και επιφανειακά και πολλές φορές εκπορευόμενα από συμφέροντα. Για να γίνει μία αντιδιαστολή, η Γερμανία η οποία έχει τεράστια ενεργειακά αποθέματα από ΑΠΕ (σ.σ. κυρίως αιολικά), ακολούθησε εντελώς διαφορετική πολιτική από την Ελλάδα για το ενεργειακό της μείγμα, αυξάνοντας σημαντικά
την παραγωγή από άνθρακα το 2021, καθώς ήταν εξωπραγματική η αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου. Η Ελλάδα, την ίδια εποχή, ήταν η μοναδική χώρα που αύξησε την παραγωγή από φυσικό αέριο. Ήταν εκτός τόπου και χρόνου… Δυστυχώς, όπως σε κάθε κρίση, έτσι και σε αυτήν, η κυβέρνηση δεν είχε κανένα προληπτικό σχεδιασμό. Επίσης, αυτή η κυβέρνηση με την κρίση της πανδημίας και της ενέργειας, υπέστη μία ιδεολογικοπολιτική ήττα, αφού διεφάνη, ότι για τα κοινά αγαθά και τα δημόσια αγαθά (σ.σ. είναι δύο διαφορετικά πράγματα στα σύγχρονα οικονομικά), το κράτος πρέπει να έχει παρεμβατικό ρόλο και δεν ισχύουν οι πολιτικές της αυτορρύθμισης. Άρα η κυβέρνηση, όφειλε εγκαίρως να λάβει μέτρα ανακούφισης για την ενεργειακή κρίση και την ενεργειακή ακρίβεια.
Για εμάς, στο Πράσινο Κίνημα, η ενεργειακή μετάβαση στις ΑΠΕ, είναι μονόδρομος. Με μία όμως, συγκεκριμένη ενεργειακή πολιτική, τεχνοκρατικά δομημένη, η οποία θα περιλαμβάνει μεταβατικά στάδια, με συγκεκριμένους οριοθετημένους στόχους. Η απεξάρτηση, από τον λιγνίτη, θα πρέπει να πηγαίνει παράλληλα με την απεξάρτηση από το φυσικό αέριο. Η χρήση του «πράσινου» υδρογόνου, ως καύσιμου, για τα δεδομένα της χώρας, είναι απείρως καλύτερη και οικολογικότερη από το φυσικό αέριο. Και το σημαντικότερο, από όλα, είναι ότι μπορεί εύκολα να παραχθεί στη χώρα μας, από τα υφιστάμενα διυλιστήρια. Για την ακρίβεια, ήδη το παράγουν αλλά το χρησιμοποιούν σε άλλες ανάγκες της βιομηχανίας. Μπορεί να παίξει τον ρόλο του σταθεροποιητικού παράγοντα, σε μία αρχιτεκτονική ενεργειακού μείγματος από ΑΠΕ. Διότι το ηλιακό αλλά και το αιολικό δυναμικό της χώρας μας, είναι το συγκριτικό μας πλεονέκτημα, σε σχέση με άλλες χώρες. Και έχουμε ανεκμετάλλευτη και τη γεωθερμία μας. Όλα αυτά, θα πρέπει να στηριχθούν με συγκεκριμένες πολιτικές, με σημείο αναφοράς τον άνθρωπο. Το Πράσινο Κίνημα, με την είσοδό του στην επόμενη Βουλή θα παίξει καθοριστικό ρόλο προς την κατεύθυνση αυτή. Γιατί, το μεγάλο ζητούμενο είναι αφενός να υπάρχει ενεργειακή αυτάρκεια για τη χώρα, αφετέρου να είναι οικονομικά φθηνή, και «πράσινη» η ενέργεια για τους πολίτες. Και αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί, γιατί πολύ απλά ο ήλιος και ο αέρας, δεν θα τελειώσουνε ποτέ…